سازمان ملل متحد پس از مذاکرات پنج هفته‌یی، به سازش ناچیزی در مورد حقوق زنان دست یافت

 

نمایندگان سازمان ملل متحد بعد از پنج هفته مذاکرات به صورت مجازی درباره یک اعلامیه مشترک در قبال حقوق زنان, فقط به حداقل سازش دست یافت .

به گزارش خبرگزاری فرانسه، شرکت کنندگان در این نشست در نهایت به یک سازش حداقلی بیشتر دست نیافتند زیرا کشورهایی مانند روسیه، کوبا و واتیکان حاضر به پذیرش بخش‌های مهمی از پیش‌نویس اعلامیه پیشنهادی نشدند.

یک دیپلمات اروپایی که نخواسته نامش فاش شود، روسیه را متهم کرد که در جریان نشست سالانه برای رسیدگی به وضعیت حقوق زنان نقش اخلالگرانه غیرمعمولی را بازی کرده است.

درشصت و پنجمین  نشست سالانه کمیسیون سازمان ملل درباره وضعیت زنان، یک متن پیشنهادی ۵۰ صفحه‌ای شامل ۸۰ پاراگراف به هیئت‌های شرکت کننده ارائه شده بود.

بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، در پایان نشست, این اعلامیه به ۲۴ صفحه و ۶۴ پاراگراف کاهش یافت.

به این تریتب همه پاراگراف ها در باره آزار و اذیت های جنسی، دفاع از حقوق دختران و تساوی جنسیتی، بە دلیل مخالفت برخی کشورها حذف شده است.

براساس اظهارات کسانی که در این نشست حضور داشتند، واتیکان، کوبا، عربستان و بحرین، با حملات علیه تساوی حقوق زن و مرد، عکس‌العمل بسیار بدی داشتە و روسیه و چند کشور دیگر نیز بر رویکردی سنتی و تنگ‌نظرانه در مورد خانواده پافشاری کردەاند.

پیش از این ابراز امیدواری می‌شد کە با حضور کاملـا هریس، معاون اول جو بایدن در این  نشست، نتیجە بهتری حاصل شود، ولی اینچنین نشد.

رئیس بخش زنان سازمان ملل متحد در پایان این نشست پنج‌هفتەای، از همه کشورهای عضو سازمان ملل خواست، برای افزایش مشارکت زنان در فضای مجازی تدابیری را در دستور کار خود قرار دهند و از زنان در برابر آزارهای سایبری محفاظت کنند.

Happy Nowrooz

 

گزارشی از جهنمی بە نام زندان قرچک ورامین

 

 

 به گزارش هرانا، زندانیان محبوس در زندان قرچک ورامین در بحران کرونا، با مشکلات متعددی در حوزه بهداشت دست و پنجه نرم می‌کنند.
مسئولان زندان، زندانیان جدید الورود را بدون رعایت غربالگری، فاصله‌گذاری اجتماعی و طی کردن دوره قرنطینه، به بهانه کمبود فضا، مستقیما به بند منتقل می‌کنند.

بسیاری از زندانیان بند ۶ زندان قرچک ورامین از جمله صبا کردافشاری، فعال مدنی محبوس در این زندان، علیرغم بروز علائم مشکوک ابتلا به کرونا از جمله تب، درد قفسه سینه و سرفه خشک، از رسیدگی پزشکی محروم مانده اند.

بر اساس این گزارش اقلام بهداشتی همچون ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی کننده نیز در اختیار زندانیان قرار داده نمی‌شود.
به علاوه تغذیه نامناسب، نبود امکانات بهداشتی و پزشکی لازم و تراکم بالای جمعیت در بند، سلامت زندانیان را در معرض خطر قرار داده است.
شایان ذکر است کە هم اکنون حدود ۱۰۰ زندانی در بند ۶ زندان قرچک ورامین به سر می‌برند.

در ادامه این گزارش آمده است که متهمان و زندانیان سیاسی نیز بدون رعایت اصل تفکیک جرایم به منظور فشار بیشتر به این زندان منتقل می‌شوند.

نبود امکانات اولیه رفاهی، مشکل سیستم فاضلاب زندان، آب شور و قطعی مداوم آب شیرین در فصل گرما، کمبود امکانات پزشکی و بهداشتی به ویژه پس از شیوع ویروس کرونا، عدم اعزام‌های پزشکی و تراکم بالای زندانیان موجب بروز مشکلات عدیده برای آنان شده است.

همچنین کیفیت بسیار بد غذای زندان و شیوع و توزیع مواد مخدر مشکلات را دوچندان کرده است.
در مواردی زندانیان با بیماری، کهولت سن و یا معلولیت کماکان بدون پیگیری خاصی مدت محکومیتشان را سپری می‌کنند.

در این گزارش همچنین بە این نکتە اشارە شدە است کە گاهی به صورت غیرقانونی، با تاکید بر مسکونی بودن سند قرار وثیقه، از آزادی زندانیان ممانعت به عمل می‌آید.

زندانیانی که دارای معلولیت و یا ناتوانی‌های حرکتی هستند نیز به دلیل نبود امکانات و شرایط بد قرنطینه بدون سپری کردن ایام قرنطینه و بدون هیچ ملاحظه‌ای به بندها منتقل می‌شوند.

گفتگو

 

گفتگوی خانم سحر شهیار از اعضای شورای مدیریتی کنشگران آزاد ایران با کانال صدای یارسان وابستە بە سازمان دموکراتیک یارسان بە مناسبت روز جهانی زن.

گرامی باد روز جهانی زن

 

 

کنشگران آزاد ایران فرا رسیدن هشت مارس، روز جهانی زن را به تمام زنان و مردان آزاده جهان بەویژه زنان ایران که زیراستبداد و ستم نظام فاشیست مذهبی جمهوری اسلامی هستند شادباش ها می‌گوید.

ما، اعضای کنشگران آزاد ایران، آرزو می‌کنیم روزی در جهانی همراە با برابری در حقوق انسانی زندگی کنیم.🌹 

شورای مدیریت کنشگران آزاد ایران

نامه هشت زن زندانی سیاسی

مریم اکبری منفرد، عالیه مطلب زاده، راحله اصل احمدی، حدیث صبوری، زینب همرنگ، شیوا اسمعیلی، پریسا رفیعی و آتنا دائمی هشت تن از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین طی نامه‌ای سرگشاده ضمن اعلام همدردی و همبستگی با خانواده و نزدیکان بهنام محجوبی، نسبت به نقض حقوق زندانیان اعتراض کردند. این افراد در این نامه با اشاره به سلب حقوق ابتدایی زندانیان از جمله مرخصی، آزادی مشروط، تخفیف مجازات‌ها، عدم رسیدگی پزشکی و همچنین پرونده سازی‌های مکرر و بازداشت فراگیر فعالان علیرغم توصیه پروتکل های بهداشتی، واکنش نشان دادند. بهنام محجوبی، درویش گنابادی زندانی در تاریخ ۲۵ بهمن‌ماه امسال به دنبال مسمومیت دارویی از زندان اوین به بیمارستان منتقل و نهایتا روز یکشنبه ۳ اسفندماه در بیمارستان لقمان تهران جان سپرد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، هشت تن از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین طی نامه‌ای سرگشاده ضمن اعلام همدردی و همبستگی با خانواده و نزدیکان بهنام محجوبی، نسبت به نقض حقوق زندانیان اعتراض کردند.

این افراد در این نامه با اشاره به سلب حقوق ابتدایی زندانیان از جمله مرخصی، آزادی مشروط، تخفیف مجازات‌ها، عدم رسیدگی پزشکی و همچنین پرونده سازی‌های مکرر و بازداشت فراگیر فعالان علیرغم توصیه پروتکل های بهداشتی، واکنش نشان دادند.

در بخشی از این نامه در خصوص عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان به عنوان ابزار فشار بر آنان آمده است: «و در آخر بی توجهی به وضعیت بیماران و روند درمانشان، اهمال و تاخیر در اعزام به مراکز درمانی (بهداری و بیمارستان) و دریافت هزینه های درمانی گزاف از آنان، استفاده از علم روانپزشکی به مثابه ابزار بازجویی و کنترل افراد با روش‌هایی چون انتقال اجباری به بیمارستان رازی (امین آباد) حتی جهت تحقیر شخص و تقلیل مسائل وی به معضلات روحی – روانی ، تجویز داروهای خواب آور بدون نام مشخص و بسته بندی استاندارد به تعداد زیاد و با اجبارِ افراد به بلعیدن یکجا و همزمان چندین قرص در حضور زندانبان ها، همه همه در تکمیل یکدیگر زمینه ها را برای بروز فجایعی دیگر در آینده ای نه چندان دور مهیا می سازد.»

متن کامل این نامه که جهت انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته است، عینا در ادامه می‌آید:

«سال ۹۹ با وقوع فاجعه ای دیگر به پایان خود نزدیک میشود.

درگذشت بهنام محجوبی، درویش گنابادی محبوس در زندان اوین که یکی از صدها زندانی سیاسی، عقیدتی زندان‌های ایران است، این خبر تلخ اگر چه داغ درد و رد خشمی است ابدی بر پیکر زخم آگین جامعه‌ای آرمان خواه و آزادی طلب، زنجیره‌ای از اعمال سرکوب‌های سیستماتیک علیه فعالان سیاسی، صنفی، مدنی و هزاران زندانی بی نام و نشان یا به اصطلاح عمومی زندان‌های ایران را پشت سر دارد. فشارهایی که نه تنها سلب حقوق اولیه و ضروری، بلکه مرگ، فقدان و خاموشی انسانی را در پی داشته است که از آن جمله میتوان به کاووس سید امامی، علیرضا شیر محمد علی، ستار بهشتی، محسن دگمه چی، محمد راجی، شاهرخ زمانی، سینا قنبری و…. اشاره کرد.

این در حالیست که در قریب به اتفاق این موارد، نظیر مورد اخیر پیش از وقوع هر اتفاق ناگواری از سوی زندانیان و خانواده های آنان به اشکال گوناگونِ تحمیلِ فشارهایِ عامدانه که نیتی جز حذف افراد و افکار ندارند، مجدانه اشاره گردیده است هر چند تنها پاسخ، تداوم مانع تراشی‌ها و نادیده انگاری‌ها بوده است.

ما اعضای بند زنان زندان اوین، ضمن اعلام همدردی و همبستگی با خانواده و عزیزان بهنام محجوبی و تمامی آنانی که جان خود را در راه آرمان جهانی نکوتر فدا کردند، به عنوان ناظران عینی فشارهای هدفمند دستگاه های قضایی و امنیتی شهادت می‌دهیم که علیرغم تبلیغات دروغین و هر روزه ی حاکمیت با شعار “احقاق حقوق زندانیان” این حقوق اولیه ی انسانی ست که به سهولت پایمال میشود.

از این جمله میتوان موارد زیر را برشمرد:

تبعید ۱۳ تن از زندانیان این بند- مسئله ای که پیش تر بر دیگر زندانیان از جمله درویشان گنابادی نیز اعمال شده بود- با دلایل کذایی و فریبکاری هایی نظیر فراخواندن به اعزام های دروغین، تنها با هدف پراکنده سازی زندانیان سیاسی، ایجاد نا امنی و امید واهیِ شکستن حلقه های مقاومت در میان آنان. افزایش چشمگیر جمعیت زندان‌ها علیرغم توصیه‌ی پروتکل های بهداشتی از طریق سرکوب همه جانبه و بازداشت فراگیر فعالان که غالبا امکان تودیع مبالغ هنگفت قرارهای وثیقه را ندارند، به انضمام اجرای طرح “تعیین تکلیف پرونده‌های قضایی” که بسیاری از محکومان سالیان گذشته را روانه زندان‌ها کرده است.

دخالت‌های غیرقانونی ضابطین و تشدید حساسیت‌های بی اساس امنیتی در راستای سلب حقوق ابتدایی محکومان نظیر مرخصی، آزادی مشروط و تخفیف مجازات‌ها، همچنین پرونده سازی‌های مکرر، تهدیدهای بی رویه و دخالت‌های فراقانونی بی حد و مرز که حتی سعی در کنترل مسائل داخلی بند و مخدوش سازی روابط انسانی میان زندانیان دارند.

و در آخر بی توجهی به وضعیت بیماران و روند درمانشان، اهمال و تاخیر در اعزام به مراکز درمانی (بهداری و بیمارستان) و دریافت هزینه های درمانی گزاف از آنان، استفاده از علم روانپزشکی به مثابه ابزار بازجویی و کنترل افراد با روش هایی چون انتقال اجباری به بیمارستان رازی (امین آباد) حتی جهت تحقیر شخص و تقلیل مسائل وی به معضلات روحی – روانی ، تجویز داروهای خواب آور بدون نام مشخص و بسته بندی استاندارد به تعداد زیاد و با اجبارِ افراد به بلعیدن یکجا و همزمان چندین قرص در حضور زندانبان ها، همه همه در تکمیل یکدیگر زمینه ها را برای بروز فجایعی دیگر در آینده ای نه چندان دور مهیا می سازد.

ما امضاکنندگان این نامه ضمن تاکید مجدد بر اهمیت پافشاری بر احقاق حقوق مفقوده‌ی زندانیان، فشارها و تهدیدهای روزافزون دستگاه قضا و ضابطین امنیتی در جهت سانسور وضعیت بازداشتگاه ها و زندان ها و سرکوب هر گونه دادخواهی از خون جان باختگان را عبث و بیهوده دانسته و با امید و ممارست در راه نیل به آینده ای روشن، این جنایات را محکوم میکنیم.

مریم اکبری منفرد، عالیه مطلب زاده، راحله اصل احمدی (مادر صبا کرد افشاری)، حدیث صبوری، زینب همرنگ، شیوا اسمعیلی، پریسا رفیعی و آتنا دائمی/ اسفندماه ۹۹/ بند زنان زندان اوین.»

منبع: هرانا

ظاهر شدن دلقک اصلاح طلب خامنەای

خاتمی و مفت خورهای اصلاح‌طلب دور و برش، همیشە در شرایطی کە مردم  دست بە قیام زدند و عرصە را بر جمهوری اسلامی تنگ کردند، بە داد نظام رسیدە و با انواع حیلە و فریب، نقش شیر اطمینان را بازی کردند و مطالبات مردم معطل ماند.

خاتمی دریوزە و حیلەگر و دار و دستەاش نه تنها تلاش نکردند که جنایات خمینی را افشا کنند و یا بە آن معترف باشند، بلکه عقیدە داشتند که برای بهبود شرایط، باید ایران را به دوران طلایی امام برگردد.

حال نزدیک انتخابات است و همه ممنوع‌التصویرها و انواع و اقسام زنان بی‌حجاب و غیرە، ناگهان سروکله‌شان پیدا شدە.

نمونە آن همین آخوند مکار و حیلەگر، یعنی سید محمد خندان یا خاتمی کە ناگهان از سوراخ بیرون جهیدە و نامەای ٣٧ صفحەای نوشتە برای جنایتکار اعظم، البتە بماند کە در این نامە کذایی، خود را مطیع رهبرش دانستە و آب پاکی را بر روی دستان مالە کشان اصلاح طلب ریختە است کە این هم در نوع خود سیرکی تماشایی است.

 مردم ایران  هیچگاە فراموش نخواهند کرد کە خاتمی پس ازکشتار صدها جوان و کودک، و مرد و زن در آبان، و زندانی‌شدن هزاران شهروند و هزاران جرم جنایت دیگر، ۳۷ کلمه هم ننوشت.

 

بە راستی کسانی کە خود را اصلاح طلب می‌دانند و یا بە آنها امید بستەاند را چە باید نامید؟