نامه محمد_نظری زندانی سیاسی خطاب به رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی
زندانی سیاسی محمد نظری که ۲۵ سال را بدون حتی یک روز مرخصی در زندانهای مختلف ایران سپری کرده و طبق قانون مصوب سال ۹۲ ، می بایست در سال ۹۲ آزاد شود و اخیرا از وجود توموری در معده اش خبر داده است ، نامه ای خطاب به رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی نوشته که متن آن به شرح زیر است.
اگر امروز شاهد گسترش جرم و جنایت و دزدی‌های کلان در این کشور هستیم محصول قوه قضائیه‌ای ضعیف و نبود استقلال در این قوه است.
آقای رئیسی ، تنها چیزی که می‌تواند انسانها را در کنار هم نگاه دارد و جامعه‌ای سالم را بسازد ، اجرای صحیح قانون بر اساس احترام به حقوق انسانها و رفع تبعیض می‌باشد ولی اینکه این قانون بدست چه کسانی باشد و اینکه چه کسانی می‌توانند عدالت را در جامعه برپا کنند ، مساله‌ای است که در طول ۴۰ سال به حلقه مفقود شده‌ای تبدیل شده است و مجریان عدالت ، زندانیان سیاسی را نه بر اساس قانون بلکه بر پایه مصلحت نظام محکوم می‌کنند.
آقای رئیسی اینجانب محمد نظری فرزند حمدالله در سال ۷۳ به اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران طی یک محاکمه نمایشی از سوی قاضی جلیل‌زاده به اعدام محکوم شدم و این در حالی بود اینجانب مسلح نبوده و هیچ درگیری مسلحانه‌ای نداشتم هر چند این حکم در سال ۷۸ به حبس ابد تقلیل یافت ، اما تاکنون هیچ تسهیلاتی از جمله مرخصی شامل بنده نبوده و استفاده نکرده ام. در مدتی که در زندان به سر می‌برم، چند تن از عزیزانم را از دست داده‌ام اما اجازه شرکت در تشیع جنازه آنها به من داده نشده و در سال ۹۱ به دستور دادستان کل کشور پرونده‌ام مورد بررسی مجدد قرار گرفت و با این که با عفو و آزادی من موافقت شد اما دخالت نیروهای امنیتی، مانع آزادی من گردید. در سال ۹۳ طی نامه‌ای درخواست اجرای ماده ۱۰ آئین دادرسی را کردم که با مخالفت آنها روبرو شد.
آقای رئیسی، آیا بهتر نیست که بعد از ۴۰ سال قاطعانه در برابر گروه‌های فشار ایستادگی کرده و بر شعار خود مبنی بر اجرای عدالت بدون فشار پایبند باشید؟ آیا شما به عنوان عالی‌ترین مقام قضائی کشوری که حکومت خود را بر پایه دین و اسلام بنیان گذاری شده است قدرت این را ندارید که شفاف سازی کرده و اعلام کنید چرا زندانیانی مثل من که طبق قانون مجازات اسلامی باید آزاد می‌شدیم تاکنون در زندان به سر می‌بریم و اعلام کنید که چه عاملی و عاملیتی مانع از اجرای عدالت هستند و این که چرا قوانینی مانند ماده ۱۰ ایین دادرسی و ماده ۲۸۸ مجازات اسلامی رای به آزادی محکومین سیاسی می‌دهند،همچنان مسکوت مانده و به مرحله اجرا در نمی‌آید؟
محمدنظری
زندان مرکزی ارومیه
