دانشجو، کارگر و نبرد علیە نئولیبرالیسم

مراسم شانزدهم آذرماه، روز دانشجو با شور و شکوە هرچە تمام‌تر برگزار شد.

دانشجویان در دانشگاه‌های ایران با برپایی تجمعات اعتراضی خواستەهای خود را واضح‌تر از همیشە مطرح کردند.

بە جرات می‌توان گفت مراسم روز دانشجوی امسال با دورە‌های گذشتە تفاوت‌های تعیین کنندە و اساسی داشت، تفاوت‌هایی کە بە خوبی پختگی و هوشیاری دانشجویان را مشخص کرد.

نخست اینکە در این دورە از مراسم روز دانشجو ورشکستگی تمامی جناح‌های موجود در رژیم بە وضوح قابل مشاهدە بود.

دیگر نە حنای اصلاح طلب رنگی داشت و نە جناح حاکم پس از جنایت‌های اخیر حرفی برای گفتن.

دلقک بنفش و بازیگر مکار و کلید بە دست نظام، حسن روحانی برای سخنرانی بە هیچکدام از دانشگاەها نرفت.

از طرف دیگر جنایتکار معروف، ابراهیم رئیسی بە دانشگاه تهران رفت اما دانشجویان بە او جواب دادند: “قضاییە جلادان، مقدمتان خونباران”.

بە جرات می‌توان گفت کە در هیچ دورەای از مراسم روز دانشجو در رژیم اسلامی ایران بە این اندازە دستگاه حاکم از دانشگاه طرد نشدە بود.

دومین نکتە قابل تامل، نزدیکی دانشجویان بە طبقە کارگر و زحمتکش است.

شعارهایی با مضمون دفاع از حق کارگران یکی از کلیدی‌ترین شعارهای دانشجویان بود. شعار ” دانشجو معلم کارگر اتحاد اتحاد” و یا “از هفت تپە تا تهران، زحمتکشان در زندان” در حقیقت بە معنای آگاهی دانشجویان از جنگی تمام عیار است کە قشر دانشگاهی و همچنین زحمتکش و فرودستان جامعە با تمامیت رژیم حاکم دارند.

نکتە سوم اما تا حدی از دیدەها پنهان ماندە است چرا کە دستگاەهای تبلیغاتی وابستە بە سیستم سرمایە داری آنرا همچون میخی بر

تابوت خود می‌دانند بنابراین بدان نپرداختەاند.

برای روشن شدن موضوع باید کمی بە عقب برگشت. مدتی‌ست کە تمامی دستگاەهای تبلیغاتی وابستە بە جبهە سرمایەداری نظیر بی بی سی، صدای آمریکا، دویچەولە، ایران اینترنشنال و… بە طور هماهنگ و منظم پسر دیکتاتور پیشین ایران و خانوادەاش را در خبرهای خود بولد می‌کنند طوری کە کلمە شاهزادە همیشە در تیتر اول باقی بماند.

می‌توان اینگونە نتیجەگیری کرد کە تمامی بوق‌های سرمایەداری از ترس آلترناتیو بزرگی کە همانا شواراهای منتخب مردم است و یا بە عبارت بهتر از ترس بە دست گیری قدرت توسط مردم، بە برگ مچالە شدە و دور انداختە شدە از تاریخ گذشتە پناه آوردە تا شاید آن را بە مردم قالب کنند.

و اما جواب دندان‌شکن دانشجویان بە این توطئەهای خزندە چند شعار بە یاد ماندنی و حماسی بود:

“نان، کار، آزادی، ادارە شورایی” و “مجاهد و پهلوی، دو دشمن آزادی”.

این شعارهای بی‌نظیر نشان داد کە دانشجو بە چنان درجەای از پختگی رسیدە است کە هم پشت پردە مجاهد را می‌داند و هم عاقبت چماقدار تاج بە سر را.

با وجود افزایش چشمگیر گرایشات سوسیالیستی در میان دانشجویان اما آن را باید از چپ سنتی و بخصوص بیرون از گود و خارج نشین جدا دانست.

دانشجویان و کارگران در ایران اکنون کاملا خون و خیابان را حس کردە و تمایلات رادیکالی و سازش ناپذیر دارند. اسماعیل بخشی‌ها این را بە خوبی نشان دادەاند.

دیگر شعارهای پوسیدە مربوط بە چپ نماهای سازشکار وطنی و خارج نشین کە تنها بە چند جملە آنهم تحریف شدە از مارکس و لنین در میان قشر انقلابی و پیشرو خریداری ندارد.

آن امپریالیزم و آن فاشیزم کە حضرات لوکس نشین اروپا از آن سخن می‌گفتند و با شامپاین فرانسوی و پنیر سوئیسی میل می‌کردند در تهران است و این رسالت نسل نو دانشجوست کە در نبردی مقدس گلولەای بر پیشانی آن بکارد.

Farshid Soltani