در تازه ترین گزارش عفو بین الملل ضمن تأکید بر بازداشت شدن بیش از ۷
هزار نفر و کشته شدن
۲۶ نفر از معترضین و فعالان در
سال گذشته میلادی در ایران، این سال را برای ایران «سال ننگ آور» توصیف کرد.
در این گزارش عنوان شده است کسانی که در سال گذشته میلادی بازداشت شده‌اند
شامل گروه‌های مختلفی می‌شوند از جمله معترضان، دانشجویان، روزنامه‌نگاران،
فعالان زیست‌محیطی، حقوق بشری، حقوق زنان و اعضای اتحادیه‌های کارگری.
سال ۲۰۱۸ از جهات بسیاری برای مردم، آزادیخواهان، فعالان سیاسی و حقوق
بشری و همچنین برای رژیم داعش تهران سالی پر از حادثه و بحران بود. در سال گذشته
میلادی، جنبش ها و حرکتهای آزادیخواهانه زنان پیشرفت و جدیت ویژه ای یافت. از
مهمترین دلایل این امر، مشارکت زنان و دختران از همه اقشار و طیف های اجتماع بود.
این مبارزات تنها به قشر دانشجو و یا
نخبگان سیاسی منحصر نبوده و به مکان مشخصی محدود نمی شد. برای مثال می توان به بانوان
مخالف حجاب اجباری اشاره کرد. هر از گاهی در گوشه ای از شهر، دختری بر بلندایی
رفته و به نشانه اعتراض به قانون عقب افتاده حجاب اجباری، روسری از سر برمی داشت.
این گونه حرکات نامنظم به شدت ملایان را مستاصل و هراسان می کرد چرا که نه وابسته
به گروهی خاص بودند که بتوان آنرا ردیابی و منحل کرد و نه مختص به مکان خاصی بودند
که بتوان آن مکان را تحت تدابیر شدید امنیتی قرار دهند.
اگر آنچه بر دراویش گذشت را کنار بگذاریم، بدون شک مظلوم ترین و
ستمدیده ترین قشر در سال گذشته کارگران بودند. واژه کارگر معادل بود با فقر، زجر،
فراموش شده، تیر و تفنگ و خون. حرکتهای اعتراضی کارگران، دهقانان و بطور کلی
زحمتکشان در سال گذشته از هر زمانی گسترده تر و فراگیرتر بود. دیگر کارد به
استخوان رسیده. یا باید در خانه ماند و از گرسنگی مرد یا باید بیرون آمد و فریاد
سر داد. اعتراضات گسترده کارگران اهواز، تهران، خراسان و سایر نقاط ایران و ر راس
آنها اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه و دهقانان و کشاورزان اصفهان به بحران آب
نشان از فراگیر شدن فریاد کارگران می دهد. اما شاید مهمترن وجه تمایز اعتراضات
سالهای گذشته با دوران کنونی در آگاهانه و هدفمند بودن آن دارد. هنگامی که اسماعیل
بخشی عنوان می کند که مطالبات کارگران شورایی و نه فردی است در حقیقت چشم غول را
هدف گرفته است. آنها دریافه اند که تنها راه نجات کارگر از فقر، ستم و استبداد
فاشیستی-مذهبی حاکم، تشکیل اتحادیه و اتحاد عمومی است. جمله ای که اسماعیل بخشی بر
زبان آورد ممکن است در مسیر مبارزات کارگران تاریخ ساز شود همانگونه که نام او
جاودانه شد.
وضعیت حقوق بشر در ایران
در سال ۲۰۱۸ از دید عفو بین الملل
سال گذشته نیز همچون سالهای پیشین اقلیتهای مذهبی تحت ستم، تبعیض،
خشونت و حبس های طویل المدت قرار گرفتند. سال ۲۰۱۸ برای درویش ها سالی خونبار و
سرخ بود. به گزارش عفو بین الملل برای ۲۰۰ تن
از آنان در مجموع حکم ۱۰۸۰ سال زندان، و ۵۹۹۵
ضربه شلاق و همچنین تبعید صادر شد. اما منابع دیگر همچون ایسنا چنین نوشتند:
«جعفری دولت آبادی دادستان تهران خبر از پایان محاکمه درویشان گنابادی بازداشت شده
در حادثه یکم اسفند ماه موسوم به گلستان هفتم داد. قریب به ۴۰۰
درویش گنابادی به ۱۹۹۴ سال حبس محکوم
شده اند».
تصاویر تعدادی از دراویش گنابادی هنگام ورود به زندان فشافویه. براساس این تصاویر و شهادت تعدادی از دراویش، آنها در هنگام بازداشت
و انتقال به زندان مورد شکنجه قرار گرفته اند
در سال گذشته میلادی همچنین اخبار نگران کننده‌ای از نقض حقوق دراویش
زندانی منتشر شده که واکنش نهادهای بین‌المللی را به همراه داشت. از جمله فدراسیون
بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر روز ۲۶ اردیبهشت، با اشاره به محاکمه دراویش
گنابادی بازداشت شده همراه با «پنهان کاری»، این اقدام را «مضحکه عدالت» و «نقض
آشکار موازین بین‌المللی» خواند.
وزارت خارجه آمریکا نیز اسفند ماه سال گذشته ضمن محکوم کردن سرکوب
دراویش گنابادی، به مرگ مشکوک یکی از این دراویش در بازداشتگاه واکنش نشان داد و
آن را نگران کننده توصیف کرد. این درحالیست که خانواده های این افراد نیز از آزار
و اذیت اراذل و اوباش اطلاعاتی و بسیجی حکومت در امان نیستند.
محمد ثلاث درحالی اعدام شد که ثابت شده بود که بیگناه است. حتی راننده
اتوبوس را نیز شناسایی کرده بودند اما دستگاه قضایی حکومت اسلامی با شتاب و طبق
سناریویی از پیش تعیین شده و در دادگاهی نمایشی او را بیگناه به دار آویخت. اگر دوربین‌های آگاهی شاپور را چک کنید. محمد ثلاث را که اعدام شد با
ویلچر خواهید دید. هر دو پاهاش را در جریان شکنجه شکسته بودند. در حکومت الله و امام زمان به همین سادگی با زندگی انسانهای
بیگناه بازی می شود!
بر اساس گزارش عفو بین الملل دست کم ۶۳
فعال و محقق محیط زیست در سال ۲۰۱۸ در
ایران بازداشت شدند. شاید در تاریخ یافت نشود حکومتی که فعال محیط زیست را به
اعدام محکوم کند اما در ایران تا کنون پنج تن به اتهام مفسد فی الارض دستگیر شده
اند. حکم فساد فی الارض اعدام است! به راستی باید پرسید کدام فساد؟ سعی در نجات
محیط زیست در حال تخریب و نابودی ایران نامش فساد فی الارض است؟
کاووس سید امامی، رئیس بنیاد بنیاد «حیات وحش میراث پارسیان» که به
همراه مراد طاهباز و هفت نفر دیگر بهمن ماه گذشته بازداشت شده بود، پس از بازجویی
های شدید در زندان اوین جان سپرد. برخورد ماشین بازجویی رژیم در همراهی با قضات
اعدام در دادگاه انقلاب که بازوی قضایی سپاه پاسداران است، برگ شرم آور دیگری از
تاریخ کشور است.
کردستان نیز همچون همیشه از ستم مضاعف رژیم داعش تهران در امان نبوده
است. در سال گذشته پس از توپ باران مناطقی از مریوان در کردستان توسط سپاه
پاسداران، جنگلهای مناطق مرزی مریوان دچار حریق شده و چهار تن از فعالان زیست
محیطی کردستان در حین تلاش برای محار آتش جان خود
را از دست دادند. تعدادی از شهروندان مریوان در گفت و گو با صدای آمریکا اعلام کردند که به اعتقاد مردم این شهر، آتش سوزی‌ها عمدی بوده و توسط
نیروهای امنیتی و سپاه به منظور جلوگیری از مخفی شدن مخالفان جمهوری اسلامی،
سوزانده می‌شوند.
تظاهرات در
مریوان در پی جان باختن چهار فعال محیط زیست در آتش سوزی جنگل
در میان جان باختگان، شریف باجور از فعالان شناخته شده محیط زیستی و
از اعضای هیئت مدیره انجمن «سبز چیا» بارها در ارتباط با فعالیت‌ها و اقدامات محیط
زیستی خود مورد بازداشت و بازجویی توسط نهادهای امنیتی قرار گرفته بود.
گرچه عفو بین الملل سال ۲۰۱۸ را برای حکومت اسلامی ایران سالی ننگین و
شرم آور خوانده است اما به راستی تمامی سالهای حکومت داعش تهران ننگین و شرم آور
بوده است.
این مبارزه اما ادامه دارد و هر اندازه که بر عمر
ننگین و اعمال ننگین تر حکومت اضافه می شود بر دامنه مبارزات مردمی نیز افزوده شده
و این موج خروشان خاموشی نمی گیرد. از یاد نبریم که کرد و کردستان طلایه دار این
مبارزه و خشم مقدس بوده برای رسیدن به هدف نهایی که آزادی و مدیریت امور به دستان
خود مردم است بیشترین هزینه را پرداخت کرده است.
فرشید سلطانی- کنشگران آزاد ایران
