یکسال گذشت، زنی آمد درهیایوی خیابان انقلاب انگاه که فریادها در گلو خفه
شده مردمی در خیابان انقلاب در قلب هیاهو و التهاب طنین انداخت، ۴۰سال
خفقان، یاس و ویرانی و آنچه مانده بود مرگ و مرگ و مرگ بود، زنی آمد و از
سکویی بالا رفت در دستش شال سفیدی بود، به سادگی صورت مهربان و آشنایش، در
دستانش تکان داد نماد تحجر واسارت زنان این سرزمین را ، ۴۰سال به هر شکل و
به هر روش تنفر و انزجارمان را از این ظلمی که به ما رفته شده نشان میدهیم و
همیشه این تکه پارچه با ضرب شلاق ،کتک،فحاشی ،اسیدپاشی و تعرض جسمی و
جنسی به ما زنان تحمیل شده! نمی دانم کجا هستی و به سرت چه آمده ولی این را
خوب می دانم که تو تداوم نسل ۸مارس ۵۸هستی، نسلی که چه آگاه بود و چقدر
زود متوجه شده بود که اسارت و به زنجیر کشیدن زن برابر است با نابودی فرهنگ
و آینده نسل هایی است که در دستان این زنان پرورش خواهند یافت، و چه صد
افسوس که حتی روشنفکران و سیاسیون برجسته کشور متوجه نبودند و اندکی از
هوشیاری و بیداری زنان ما را نداشتند و ندارند! بگذار همه برما خورده
بگیرند و مارا کوچک بشمارند اما ما بیشماریم و جوانه می زنیم و باز می
روییم و این ادامه خواهد داشت تا به جامعه ای برسیم که انسانها حقوق برابر
داشته باشند!زنده باد ویدا موحدی،زنده باد دختران خیابان انقلاب،زنده باد
انقلاب زنان!
#ویدا_موحدی
#دختران_خیابان_انقلاب
#نه_به_حجاب_اجباری
#نه_به_تبعیض_جنسی/
