رژیم جنایتکار، غیر مردمی و دیکتاتور ایران در ادامه تصمیمات ضد خلقی
خود و برای جبران قسمتی از هزینه های مربوط به مزدوران و دست نشانده های
تروریست خود در خاورمیانه و جهان، در اقدامی ناگهانی در 24 آبان قیمت بنزین
را سه برابر کرد.
این کار با توجه به وضعیت اقتصادی و معیشتی وخیم مردم در حقیقت اعلان جنگی تمام عیار علیه مردم بود. بخصوص قشر ضعیف و کم درامد.
افزایش قیمت بنزین بطور مستقیم به افزایش سرسام آور قیمت تقریبا تمام مواد و خدمات می انجامد.
این مسائل آتش خشم مردم را شعله ور کرد و موجبات اعتراضات وسیع در سرتاسر ایران را فراهم آورد.
خلق خشمگین بلافاصله به خیابان آمده و نارضایتی خود را با شعارهای گوناگون نشان دادند.
گفتنی ست این تظاهرات سراسری هم اکنون نیز بردوام است و هر لحظه بر شمار آن افزوده می شود.
این اعتراضات البته از چند جهت قابل تامل است:
نخست آنکه در تمام ایران بصورت هماهنگ و یکدست بستن راههای ارتباطی همچون اتوبان و بزرگراه ها و خیابانهای مهم شهر را در دستور کار خود قرار دادند و عملا راههای ارتباطی سرکوبگران و امکان انتقال نیروهای نظامی رژیم را فلج نمودند. دوم اینکه مردم در تمام سطح کشور بطور فراگیر در اعتراضات شرکت کردند و نکته بسیار مهم اینکه جوانان بیشترین تعداد شرکت کنندگان را شامل می شدند. تجربه ثابت کرده است هرگاه جوانان پیشاهنگ حرکتی باشند آن حرکت به نتیجه خواهد رسید چراکه نیروی لایزالی پشت این حرکت قرار میگیرد که سرشار از نشاط و ایده های نو است.
سوم اینکه شرکت کنندگان از شعارهای دارای جهت گیری حزبی پرهیز کردند. شعارها مستقیما اساس و بنیان رژیم را هدف قرار می داد. مردم معترض علاوه بر ابراز نارضایتی از افزایش قیمت بنزین خواهان تغییر سیستم موجود بودند. شعارهای ضد سیستم دیکتاتوری و راس هرم آن یعنی خامنه ای جنایتکار در میان مردم بطور واضح شنیده می شد.
نکته بسیار مهم در مورد این شعارها این است که تا چند سال پیش ازین جزو تابو و خط قرمز نظام محسوب میشد. به زبان آوردن این شعارها نشان از خشم و جرات مردم دارد. دو فاکتور مهم برای ایجاد تغییرات اساسی و به زیر کشیدن رژیم های مستبد.
بنظر میرسد این بار دیگر فاتحه رژیم خوانده است و باید سران این سیستم فاسد و مستبد به فکر فرار باشند.
ما مردم بی صبرانه منتظر روزی هستیم که تمام این جنایتکاران را پای میز محاکمه ببینیم.
این کار با توجه به وضعیت اقتصادی و معیشتی وخیم مردم در حقیقت اعلان جنگی تمام عیار علیه مردم بود. بخصوص قشر ضعیف و کم درامد.
افزایش قیمت بنزین بطور مستقیم به افزایش سرسام آور قیمت تقریبا تمام مواد و خدمات می انجامد.
این مسائل آتش خشم مردم را شعله ور کرد و موجبات اعتراضات وسیع در سرتاسر ایران را فراهم آورد.
خلق خشمگین بلافاصله به خیابان آمده و نارضایتی خود را با شعارهای گوناگون نشان دادند.
گفتنی ست این تظاهرات سراسری هم اکنون نیز بردوام است و هر لحظه بر شمار آن افزوده می شود.
این اعتراضات البته از چند جهت قابل تامل است:
نخست آنکه در تمام ایران بصورت هماهنگ و یکدست بستن راههای ارتباطی همچون اتوبان و بزرگراه ها و خیابانهای مهم شهر را در دستور کار خود قرار دادند و عملا راههای ارتباطی سرکوبگران و امکان انتقال نیروهای نظامی رژیم را فلج نمودند. دوم اینکه مردم در تمام سطح کشور بطور فراگیر در اعتراضات شرکت کردند و نکته بسیار مهم اینکه جوانان بیشترین تعداد شرکت کنندگان را شامل می شدند. تجربه ثابت کرده است هرگاه جوانان پیشاهنگ حرکتی باشند آن حرکت به نتیجه خواهد رسید چراکه نیروی لایزالی پشت این حرکت قرار میگیرد که سرشار از نشاط و ایده های نو است.
سوم اینکه شرکت کنندگان از شعارهای دارای جهت گیری حزبی پرهیز کردند. شعارها مستقیما اساس و بنیان رژیم را هدف قرار می داد. مردم معترض علاوه بر ابراز نارضایتی از افزایش قیمت بنزین خواهان تغییر سیستم موجود بودند. شعارهای ضد سیستم دیکتاتوری و راس هرم آن یعنی خامنه ای جنایتکار در میان مردم بطور واضح شنیده می شد.
نکته بسیار مهم در مورد این شعارها این است که تا چند سال پیش ازین جزو تابو و خط قرمز نظام محسوب میشد. به زبان آوردن این شعارها نشان از خشم و جرات مردم دارد. دو فاکتور مهم برای ایجاد تغییرات اساسی و به زیر کشیدن رژیم های مستبد.
بنظر میرسد این بار دیگر فاتحه رژیم خوانده است و باید سران این سیستم فاسد و مستبد به فکر فرار باشند.
ما مردم بی صبرانه منتظر روزی هستیم که تمام این جنایتکاران را پای میز محاکمه ببینیم.
فرشید سلطانی
Stockholm
